بررسی و تحلیل فن وصف در ییوان صفی الدین حلی

چکیده؛ شیخ صفی الدین ابوالفضل عبدالعزیز السنبسی حلی در سال 677هجری بدنیا آمد ودر سال 750 وفات یافت طبیعت زیبای مصر از باغ ها و کوه ها و مناظر دلربای طبیعت گرفته تا تفریحگاه ها و صحنه های شکار و باده-گساری در طبیعت، جان شاعر را به سرودن اشعار زیبای وصفی سوق داده است.ولی این طبیعت زیبا تنها دلیل سرودن اشعار وصفی صفی الدین نیست، بلکه زندگی مرفه و مجتمع عصر مملوکی نیز در پدید آمدن این نوع شعر تاثیر گذار بوده است و در حقیقت زیبایی طبیعت در عصر مملوکی الهام دهنده شاعر جهت سرودن اشعار وصفی زیبا است. انزیاح یا هنجار شکنی از موضوعاتی است که به تازگی در مباحث زبان شناسی جدیدمطرح گردیده و در شعر و ادبیات نیز جای خود را باز کرده است هنجار شکنی بیشتر معلول عواملی هم چون شرایط فرهنگی، اجتماعی حاکم، و هم سو نشدن شاعر با عادت ها و هنجارهای جامعه می باشد. هنجارشکنی عادت ها و باورهای معمول را می زدایدو دریچه ای جدیدرا بر روی مخاطبان می گشاید .در عصرهای جاهلی و عباسی توصیف پدیده های طبیعی و تمدنی تقریبا ثابت و با معانی واحدی بودند و تغییرنحوه زندگی وشرایط موجودجامعه تغییراتی در این روند ایجاد کرده اند.هنجار شکنی شاعران عصر انحطاط باعث خلق آثار جدید و ابداع سبک های جدیدی شده است. فن وصف در دیوان صفی الدین حلی به صورت مستقل آمده است و وحدت موضوعی در آن نمود بارزی دارد. وصف او، وصفی زیبا، روشن و با الفاظی روان است و در این راه از قدرت تخیل خود بهره جسته است و عاطفه او قوی وموسیقی درونی او زیبایی خاص به آن بخشیده است. و از صنایع بدیعی و بیانی علی الخصوص استعاره و انواع تشبیهات و جناس استفاده کرده است و با آن ها توصیفات خود را آراسته است.